Bir ülke düşünün tüm ilahi dinlerde yüceltilmiş ve övülmüş. Her karış toprağında yüzlerce Peygamberin ayak izinin oldugu, Meleklerin semasında dolastigi, uğruna nice savaşlar ve şehitler verildigi, Mekke ve Medine'den sonra üçüncü kutsal belde olan Kudüs.

     Şimdilerde ise tüm bu özelliklerinden ziyade anaların gözyaşlarıyla, babaların çaresizliği ile, evlatların feryadıyla,ümmetin Arş-ı Ala'yı titreten nidalarıyla, ve en önemlisi de sözde Müslüman devlet müsvetelerinin sessizliğiyle anılır oldu. 

     Herşey bir avuç çirkef, mel-un, insan gibi görünen fakat hayvanlardan da aşağı olan lanetli kavim yahudilerin bu mübarek yere ayak basmasıyla başladı. Var oluşlarından bu yana dünya üzerinde nereye gittilerse; oraya bozgunculuk, zulüm, vahşet göturdüler. Gül kokan gittiği yere gül kokuları götürür,pislik kokan da pislik götürür. Bu pislik kokanları çok iyi tanıyan dönemin Almanya başkanı Adolf Hitler, tarihte bile görülmemiş vahşeti yaşattı bu insan müsvetelerine. Son yahudi de gebermeyene kadar durmayacağını söyleyen Adolf Hitler, dünya şimdi bana küfrediyor  bunları öldürüyorum diye,ilerde de küfredecekler hepsini biteremedim diye.Sevmesem de tasnif etmesem de kendisini,bu sözünü beğeniyorum.Dedigi de oldu zaten madem başladın niye bitirmedin..

     Bugün ise kendini bilmez, domuz evladının biri çıkıp; devlet bile olmayan bu lağım farelerinin başkenti Kudüs dedi. Müslümanların nabzını ölçmekti aslında niyeti. Baktı ki Müslümanlar hala kış uykusunda, elçilik binasını Kudüs'e taşıyıp somut ve resmi faaliyete başladı.Bir yiğit Müslüman devlet başkanı çıkıp ta CİHAD EMRİNİ veremedi,ama ALLAH'A vereceği hesap günü yakındır.

     Kudüs bizim namusumuzdu ha evimize girip namusumuza gök diktiler ,ha Kudüs'e girdiler hiç bir farkı yok, bu kadar ileri gittim, yorum sizin..

                                 Selam ve dua ile..